پاسخ به ما می‌گوید که دورهمی‌های خانوادگی این ستاره چقدر زجرآور بوده است (اگر فکر می‌کنید دورهمی‌های شما بد هستند، تصور کنید این دورهمی با چندین هزار برادر و خواهر رقیب چقدر بدتر خواهد شد). گذشته از هرچیز، داستان منشأ خورشید، داستان منشأ خودمان است. ما شاهد جهش‌هایی بزرگ در فهم خود از چگونگی تولد ستاره‌ها بوده‌ایم؛ اما به‌طوری کنایه‌آمیز، هنوز پرسش‌هایی کاملاً بنیادی درباره نزدیک‌ترین و عزیزترین ستاره‌مان داریم. مثلاً اینکه خورشید تنها متولد شد یا در گروهی بزرگ؟
علی‌رغم اینکه خورشید چنان نزدیک است که تقریباً میتوانیم آن را لمس کنیم، بزرگ‌ترین مشکل در کشف داستان تولد آن این است که سن زیادی دارد. ستاره ما که ۴٫۶ میلیارد سال قبل متولد شد، دوران میانسالی خود را سپری می‌کند و از خانه کودکی خود دور شده است – یک «زایشگاه ستاره‌ای» و گازی بی‌نام که حالا ناپدید شده، مدت‌هاست پراکنده شده یا گازهایش به ستاره تبدیل شده است.
ما نمی‌توانیم آن زایشگاه را پیدا کنیم، اما همچنان میتوانیم درباره آن اطلاعات کسب کنیم. ما به‌طرزی غافلگیرکننده شواهدی از این زایشگاه را در شهاب‌سنگ‌ها داریم؛ برخی از شهاب‌سنگ‌ها سرنخ‌هایی از محیط ستاره‌ای اطراف خود در زمان تولد منظومه شمسی ما دارند.
برای مثال، ایزوتوپ‌های عناصری مانند پتاسیم درون شهاب‌سنگ‌ها به ما می‌گویند که در کجای سحابی پیش‌خورشیدی تشکیل شده‌اند.
